* * *

მე დავბადე სიმართლე შენთვის,
ტკივილის გარეშე,

ცხოვრება გასაძლისი გახდა და ავიტანეთ ამიტომაც,
ერთხელაც გადაწყვიტე სიმართლე, სიმრთელით ჩაგენაცვლებინა.
გთხოვე,
გახსოვს რამდენი?
არ მოიშალე და

გაურიგდი ბედს.

გიცავდი, რადგან მიყვარდი,

მიყვარხარ დღესაც...

ვერ გპატიობ!

ყოველთვის , როდესაც ჩემს თვალებს გადააწყდები ხვდები და გამირბი.

ჩვენ აღარ გვყოფნის მრთელი,

ხარბია წუთისოფელი,

ჩვენს ირგვლივ მთებია,

ზღვებია,

ვეღარ ვგრძნობთ მათ.

ვცხოვრობთ.

ბოლოს გადავიქცევით უგრძნობ არსებებათ,

მექანიკურებად.

იცი

მე დავბადე სიმართლე შენთვის,

შენ ის მოკალი, უსუსური.

მე მოგეცი ამის უფლება და გავხდი თანაზიარი

ყოველდღე ვმარხავთ მას!

სიმართლეს - ჩემს პირმშოს!

ცრემლიც არ გაგვაჩნია,

რა დაგვემართა?!

კონსტანტინე კალასტრატისი

1923 წ.